کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در مادران ایرانی دارای کودک کم‌توان ذهنی

هدف: ناتوانی علاوه بر کودک، بر خانواده خصوصاً مادران نیز موثر است. ازآن‌جایی که توجه به سلامت مادران بر سلامت خانواده و جامعه تاثیرگذار است و میزان رضایت و کیفیت زندگی افراد تحت تاثیر جامعه و فرهنگ قرار دارد، لذا هدف این مطالعه بررسی نمرات کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی و متغیرهای مرتبط با آن در شهر  سمنان بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی است. از روش سرشماری برای مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی استفاده شد و 43 مادر مشارکت کردند. گروه کنترل نیز شامل 43 مادر دارای کودک طبیعی بود. از فرم اطلاعات دموگرافیک و آزمون خلاصه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. سپس نمره کل کیفیت زندگی و زیرآزمون‌ها در دو گروه مقایسه شد و در گروه مطالعه همبستگی برخی متغیرها با نمره کیفیت زندگی بررسی شد. یافته‌ها: نمره کل آزمون و زیرآزمون سلامت روان و محیط در مادران گروه مطالعه به‌طور معناداری کم‌تر بود. از بین متغیرهای مورد بررسی (وضعیت ارتباطی، سن، جنس و ظاهر کودک، تعداد فرزندان و درآمد خانواده، تحصیلات و اشتغال مادر) فقط تحصیلات مادر و درآمد خانواده رابطه معنادار، معکوس و ضعیفی با کیفیت زندگی داشت (3/0-=z). نتیجه‌گیری: مادران دارای فرزند کم‌توان ذهنی رضایت کم‌تری از زندگی خود دارند. این نارضایتی با سطح تحصیلات و درآمد آن‌ها رابطه معکوسی دارد که می‌تواند ناشی از انتظارات بالاتر این مادران از کودک باشد. در نتیجه مادران کودکان کم‌توان ذهنی خصوصاً با تحصیلات بیش‌تر نیازمند حمایت و مشاوره برای ارتقای کیفیت زندگی خود هستند